Ondertussen 38 en ik doe nog steeds maar wat

Balans in je leven. Iedereen heeft het erover. Geurkaars aan, bubbelbad in, meditatie-appje op repeat en hop —  volledig mindful zen en in balans.Nou nee. Reality check: balans is fucking bullshit.

Vier jaar geleden waren er dagen dat mijn wereld zo donker voelde dat ik er nu nog rillingen van krijg. Het was alsof alles een enorme zwaartekracht had en me naar beneden trok. Energie?

Daten was ooit simpel: je ging ergens zitten, je praatte, je dronk een drankje, je vond elkaar leuk. Nu? Het voelt alsof je in een survivaldocu bent beland, gewapend met niets dan je eigen twijfels, een rugzak vol trauma’s en een bullshit-radar die continu afgaat.

Ik zat dus weer ergens met mijn benen in de beugels.Niet omdat ik een wilde fase had. Niet omdat ik op een zwoele zomeravond het bed in was gerold met een schaduwfiguur uit een club. Nee. Ik zat daar omdat ik jarenlang trouw was aan iemand die zijn geslachtsdeel blijkbaar had uitgeleend als deelauto zonder kilometerregistratie.